اکبر عالمی درگذشت
اکبر عالمی در ایام نوجوانی به واحد انیمیشن وزارت فرهنگ و هنر پیوست و کار حرفه ای اش را آغاز کرد ، و پس از مدت کوتاهی به لابراتوار فیلم که هنوز متخصصین فرانسوی امور آن را اداره می کردند ، نقل مکان کرد. به دلیل علاقه ، مطالعه و پشتکار زیاد به سرعت در امر لابراتوار ، به آگاهی و توانایی رسید و به مرور تبدیل به یک مرجع شد. همین ویژگی او موجب شد تا مدیریت لابراتوار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، و پس از آن ، لابراتوار صدا و سیما به او محول شود. و این دو ، با درایت او ، دوران پیچیده و سختی را طی کردند.
عالمی علاوه بر لابراتوار ، در حوزه های دیگری هم فعال و موفق بود. او توانست پس از انقلاب اولین برنامه های مربوط به معرفی هنر و صنعت سینما را در تلویزیون تولید و ارائه کند ، مانند «آن روی سکه» ، «هنر هفتم» و ... که با استقبال زیادی رو به رو شدند. فیلمسازی مستند و عکاسی از دیگر علایق و فعالیت هایش به شمار می رفت و از بنیان گذاران ، و عضو انجمن عکاسان بود.
اکبر عالمی دانش و تجربیاتش را در ذهن و وجود خود محبوس نکرد و با تدریس ، تالیف و ترجمه به نشر و گسترش آنها پرداخت. برخی از کتب او عبارتند از «قدرت واژگان» ، «تمهیدات سینمایی» ، «ظهور در عکاسی و سینما» و ... .
او در تشکیل و قوام رشته انیمیشن در دانشگاه تربیت مدرس بسیار موثر بود و در مدت چند دهه تدریس در مدارس مختلف سینمایی به پرورش چند نسل از دست اندرکاران سینما پرداخت و کمتر دانش آموخته ایست که از او خاطرات خوبی در یاد نداشته باشد. دروس تخصصی و پیچیده سینما را با استفاده از لوازم سمعی و بصری و با قدرت کلام و گاه طنز ، به خوبی تدریس می کرد. واژگان در ذهن و زبان او به روانی و شیوایی جاری می شدند و سخنرانی قابل و استاد بود.
او در عین خوشرویی ، بسیار دقیق و منظم بود ، و دغدغه ادب و فرهنگ داشت. در مراسم بزرگداشتش به سال 1393 در جشن تصویر سال درباره تعهدات و نگرانی هایش چنین گفت: « اولین ترسم از اساتیدم یعنی هوشنگ کاووسی و خسرو سینایی بود که نکند چیزی را اشتباه بگویم و آنها بگویند که غلط است. دومین ترسم از دانشجویانم بود. در کلاس درس شما فقط درس نمی‌دهی بلکه چیزهایی هم می‌گیری. ترس سومم هم از مردمی بود که مالیات می‌دهند که مجری تلویزیون جلوی آنها جلوه‌گری کند.»
متاسفانه در زمانه ای که هنوز می توانستیم از وجود او در فضای فرهنگی خود بهره مند شویم ، هجوم کرونا مجالش نداد و روز سه شنبه 22 مهرماه 1399 از حضور او محروم شدیم.
علی لقمانی
